Hoe flexibel zijn uw werknemers?

Hangt dat samen met de wendbaarheid van uw bedrijf?

Van de jagers- en verzamelaars naar de industriële revolutie - gekenmerkt door het werken tegen lage lonen en kinderarbeid - zijn we inmiddels beland in een maatschappij waar productiviteit een nieuw fenomeen is. En dat gaat niet geheel zonder kleerscheuren.

Een stukje geschiedenis 
In de negentiende eeuw leefde Petrus Laurentius Regout. Hij bouwde een indrukwekkend industrieel imperium, had veel arbeiders onder de twaalf jaar in dienst, maar gaf weinig om zijn veelal jonge werknemers. Dat jonge kinderen niet zoveel slaap nodig hadden was voor een deel van de bevolking de algemene consensus. Hoewel er steeds meer verzet kwam tegen de 12- urige werkdagen van kinderen, onder andere door artsen, vond Petrus het te verantwoorden ten tijde van personele tekorten in combinatie met arme gezinnen die wel wat extra’s konden gebruiken. Het besef kwam gelukkig mettertijd dat men meer had aan geschoolde en uitgeruste werknemers en dat betekende het begin van het einde van de kinderarbeid en zorgde voor de verkorting van de werkweek.

Er is nauwelijks een competente arbeider te vinden die niet een aanzienlijke hoeveelheid tijd bezig is om uit te dokteren hoe traag hij kan werken en toch bij zijn werkgever de indruk kan wekken dat hij een goed tempo aanhoudt, aldus Frederick Winslow Taylor in 1903 (Suzman, J.(2020). WERK. Uitgeverij Thomas RAP.

Een eeuw geleden, maar nog altijd van deze tijd. Je mag van je werknemers verwachten dat ze zich inzetten en kwaliteit leveren voor de beloning die daar tegenover staat. Maar bovenstaande zet ook aan tot denken. In veel gevallen is een werknemer goed in staat om zijn werk goed uit te voeren in minder tijd.
Er wordt al veel gedaan door bedrijven en arbodiensten om te zorgen dat werk gerelateerde fysieke klachten voorkomen worden, echter wordt er vaak pas achteraf geïnvesteerd in herstel van een medewerker die uitvalt door mentale gezondheidsproblemen. Met hoge kosten en verminderde continuïteit en stabiliteit voor het bedrijf als gevolg.

Werk-privé balans
Het is geen hogere wiskunde. De krantenkoppen en de oplopende wachtlijsten van de geestelijke gezondheidszorg zeggen genoeg, voor wie er iets mee wil doen. Maar het tegengestelde lijkt het geval. Werknemers die harder moeten werken, flexibeler moeten zijn en hun vakanties op moeten geven, omdat er nou eenmaal forse personele tekorten zijn. Geen oplossing voor de langere termijn. Het gaat geen blije werknemers opleveren, met als mogelijk resultaat onnodig veel uitval en uitstroom, terwijl de onvervulde vacatures blijven oplopen.

Als je een willekeurige werkgever ten tijde van personeelsoverschot vraagt wat pijlers en doelen zijn voor het komende jaar, krijg je een heel ander antwoord, dan wanneer je dit vraagt in tijden zoals deze. Ineens richt iedereen zich op werving en behoud van personeel. Vaak te laat, en wat levert het op als je dit altijd als een van de prioriteiten kunt stellen, is de vraag die rijst. Hoewel werknemers in bepaalde zin afhankelijk zijn, omdat er nou eenmaal brood op de plank moet komen, hoeft dit nog niet te betekenen dat er niet goed gekeken kan worden naar wat ze feitelijk nodig hebben en zouden willen. En niet met als doel om alle werknemers tot vervelens toe te vertroetelen. Maar om bij te dragen aan de fysieke en mentale gezondheid die uiteindelijk voor alle partijen vruchten zal afwerpen. 

Zet in op preventie 
Het werven van personeel, het inwerken, inbedding binnen de teams en de bedrijfscultuur. Het zijn tijdrovende zaken. Nu de personele tekorten in veel sectoren blijven oplopen en de concurrent van alles uit de kast haalt om mensen binnen te halen doe je er goed aan tijdig te investeren in behoud van medewerkers.

We kunnen onze ogen niet sluiten voor de druk die de huidige maatschappij op een groot deel van de werkende Nederlanders legt. Werkgevers realiseren zich dat investering in goed personeel de aandacht verdient. Maar hoe realiseer je dit op het moment dat de werkdruk op vele vlakken hoog is? Standaard zaken als hoger loon, betere secundaire arbeidsvoorwaarden, werknemerstevredenheidsonderzoeken en exit-gesprekken zetten helaas met de huidige problematiek onvoldoende zoden aan de dijk. Weten wat er speelt onder de werknemers en hierop kunnen anticiperen is mogelijk een deel van het antwoord en waardevol om te onderzoeken binnen bedrijven.

De realiteit is echter dat managers en leidinggevende om verschillende redenen onmogelijk altijd tijdig inspelen op wat een team en individuele medewerkers nodig hebben. Deels omdat die informatie hen niet bereikt, maar tevens wegens andere tijdrovende prioriteiten. En dat is zonde. De werknemer die een betere werk-privé balans heeft, thuis en op het werk minder stress ervaart zal automatisch beter slapen, gezonder leven en beter functioneren, dan een werknemer die niet weet hoe alle ballen in de lucht te houden.

Er valt veel winst te behalen voor de werkgever die dit inzicht heeft en hiernaar handelt.

Deze blog is tot stand gekomen in samenwerking met VossCoaching. www.vosscoaching.nl